Η ιστορία μιας σταγόνας!!!!!!!!



Έβλεπε τον ουρανό να μαυρίζει στα πόδια της…. Ήξερε πως ήταν κι εκείνη στην παρέα που σήμερα ο καιρός είχε προγραμματίσει να στείλει στη γη για να την ξεδιψάσει. Η μικρή σταγόνα την περίμενε πως και πως αυτή τη στιγμή και να που είχε φτάσει… Ακούστηκε μια βροντή κι αμέσως άρχισε να κατρακυλά απαλά προς τη γη… Έκανε όνειρα για τούτη τη στιγμή και να που είχε φτάσει! Θα έπεφτε στο χώμα και αμέσως το άρωμά της θα σκόρπιζε παντού….. Η διψασμένη γη θα τη ρουφούσε στα έγκατά της και κάποιες ρίζες θα τη ρουφούσαν με λαχτάρα για να
ποτίσουν ένα δέντρο να πρασινίσουν τα φύλλα του και να βγάλουν καρπούς! Στα όνειρά της όμως υπήρχε και το άλλο ενδεχόμενο. Να πέσει σε ένα μεγάλο φράγμα φτιαγμένο από τους ανθρώπους που θα μάζευε και την υπόλοιπη παρέα της κι από κει θα μπορούσε να ποτίσει τα περιβόλια, τις ελιές και τα κηπευτικά.
Ήταν τόσο ενθουσιασμένη η μικρή σταγόνα, αισθανόταν τόσο χρήσιμη μέχρι που έφτασε στη γη, γιατί εκεί τα πράγματα δεν ήταν τόσο ονειρικά.
Η «προσγείωσή» της σε ένα ποτάμι την επανέφερε στην πραγματικότητα… Ένα ποτάμι που έτρεχε με μανία την παρέσυρε χωρίς προορισμό….Και δεν έφτανε μόνο αυτό.. Το νερό του ποταμού μύριζε απαίσια και ήταν μαύρο.. Κατσίγαροι που κάποιοι ανεγκέφαλοι εκμεταλλευόμενοι τη βροχή, είχαν ρίξει από ελαιουργεία στο ποτάμι….. Απελπίστηκε.. Δεν ήξερε καν που πήγαινε… Ούτε το έδαφος τη ρουφούσε, ούτε φράγμα υπήρχε για να νιώσει κι εκείνη πως κάτι προσέφερε… Οι άνθρωποι δεν είχαν φροντίσει γι΄αυτό κι έτσι συνέχιζε να παρασύρεται από τα
ορμητικά νερά του ποταμού… Εφιάλτης…। Κι ακόμα δεν είχε τελειώσει……। Ξαφνικά ένιωσε να βουτά στη θάλασσα και τότε η απογοήτευση έγινε μεγαλύτερη. Το νερό της aβροχής δεν πότισε τη γη. Οι άνθρωποι δεν φρόντισαν να δημιουργήσουν υποδομές για να εγκλωβίσουν το νερό και να το χρησιμοποιήσουν στις καλλιέργειές τους… Απλά έβρεξε και το νερό μαζί με τη μικρή σταγόνα χάθηκε ανεκμετάλλευτο κι ας διψούσε η γη και περίμενε πως και πως αυτή τη βροχή॥ Τι κρίμα……